تاثیر مصرف ال کارنیتین و ده هفته تمرین هوازی منتخب روی سطوح سرمی crp در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: عوارض قلبی­ و عروقی علت اصلی ناتوانی و مرگ ­و میر در مبتلایان به دیابت شیرین قلمداد می­شوند. نقش غلظت سرمی بالای نشانگرهای التهابی به ­ویژه پروتئین واکنش­دهنده­ی c (crp) در پیش­بینی و پاتوژنز عوارض قلبی و عروقی دیابت نوع ­1 اثبات شده است. هدف مطالعه­ی حاضر بررسی اثر ده هفته مکمل­یاری با ال­کارنیتین و تمرین هوازی بر سطوح سرمی crp در مو­ش­های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش­ها: موش­های صحرایی نر از نژاد ویستار (به تعداد 36 سر)  در محدوده ی وزنی 10±230 گرم، به­طور تصادفی به 6 گروه (هر گروه شامل 6 سر) شامل گروه­ سالم، دیابتی پیش­آزمون، دیابتی شاهد، دیابتی تمرین­ هوازی، دیابتی مکمل خوراکی ال­کارنیتین، و دیابتی ورزش ­هوازی+مکمل خوراکی ال­کارنیتین تقسیم شدند. القای دیابت در گروه های دیابتی توسط استرپتوزوسین انجام شد. در پایان مداخلات، نمونه­های خونی برای تعیین سطوح سرمی crp جمع­آوری شدند. داده­ها با آزمون آنالیز واریانس یک­سویه و آزمون تعقیبی توکی با استفاده از نرم­افزار spss نسخه 20 تحلیل شدند؛ مقادیر p کوچکتر از 05/0 (05/0>p) معنی­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: مکمل­یاری با ال­کارنیتین در گروه دیابتی مکمل، کاهش معنی­داری در سطوح سرمی crp در­ مقایسه با گروه شاهد ایجاد نکرد (078/0p=)، ولی شیب افزایش آن را کاهش داد. هم چنین کاهش معنی­دار crp سرمی در گروه تمرین (00021/0p=) و گروه تمرین­+­مکمل­یاری (0001/0p<) مشاهده شد، ولیکن درصد تغییرات crp در گروه تمرین+مکمل­یاری بیشتر بود. نتیجه­گیری: نتایج مطالعه­ی حاضرنشان می­دهد که تمرین هوازی می­تواند سطوح سرمی crp را در موش­های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین کاهش دهد، و استفاده از مکمل­یاری با ال­کارنیتین در کنار آن می­تواند منجر به اثرات سودمند بیشتری شود.